مهدی قایدی، یک سهمیه به اندازه ۱۰ سهمیه| ستاره‌ای درمیان ستاره ها+عکس

مهدی قایدی را در لیگ قهرمانان آسیا مقابل الاهلی عربستان، الریان قطر و الشرطه عراق به خاطر بیاورید؛ دور نیست. او یک تنه بار هجومی استقلال سر به هوا در خط دفاع را به دوش کشید و زمینه‌ساز گل‌های بسیار شد. بازیکنی مهارناپذیر، خلاق و برخوردار از سرعت انفجاری که خط دفاع رقبای استقلال را با بحران شدید مواجه ساخت. قایدی در لیگ نیز هیچ مدافعی را سد سدیدی در برابر خود ندید. او تا آنجا پیش رفت که بعد از لیگ قهرمانان آسیا می‌توانست سازنده اولین بازی (شاید گل پیروزی و ۳ امتیازی استقلال) در دربی ۹۵ هم لقب بگیرد، اما چشم داور خطای محرز وحید امیری روی پایش را چیز دیگری دید. شاید یک نوازش کوچک!

قایدی که حالا تنها نماینده استقلال در تیم ملی محسوب می‌شود با این پیشینه قوی که حاصل نمایش او در کمتر از ۲ ماه اخیر است گام به تیم ملی گذاشته است، اما قدر مسلم سوابق قبل‌تر او نیز در دعوتش به تیم ملی بسیار تأثیرگذار بوده و باید صحه گذاشت بر این ادعا که مهدی بی‌هیچ ارفاقی آماده‌ترین بازیکن میان تمام بازیکنان باشگاهی در ماه‌های اخیر محسوب می‌شود و احتمالاً جذاب‌ترین بازیکن در نقل و انتقالات پیش رو.

فرشید اسماعیلی، وریا غفوری و حتی محمد نادری نیز به زعم استقلالی‌ها می‌توانستند در لیست نهایی تیم ملی قرار بگیرند، اما نظر دعوت‌کنندگان تیم ملی چیز دیگری بود و در شرایطی که رشید مظاهری به دلیل مصدومیت، حضور در تیم ملی را از کف داد، قایدی بدل شد به تنها امید آبی‌ها در تیم ملی فوتبال ایران.
مهدی قایدی در استقلال «۱۰» می‌پوشد و این شانس را دارد که شماره ۱۰ را از کریم انصاری فرد بگیرد و خود صاحب این شماره در تیم ملی هم باشد. عددی که مهدی با بازی‌های درخشان خود در استقلال به عالی‌ترین شکل ممکن تعبیرش کرد و نشان داد یکی است به اندازه ۱۰ نفر!
برای مهدی قایدی در بازی‌های آتی می‌توان سرنوشت‌های جذابی را متصور بود. شاید با بودن بازیکنانی همچون طارمی، آزمون، انصاری‌فرد و رضایی (همه لژیونر) و ترابی اینطور به نظر آید که شماره ۱۰ استقلال شانس آنچنانی برای بازی در ترکیب اصلی نخواهد داشت، اما قایدی آنقدر در سطح بالایی از طراوت و سرزندگی قرار دارد که از همین حالا می‌تواند یکی از عناصر اصلی تیم ملی در بازی‌های آتی باشد.
 او در میان بازیکنانی که تجربه بازی از لیگ‌های اروپایی را به دوش می‌کشند شاید در ظاهر شانس کمتری داشته باشد، اما تکنیک و مهارتش آنقدر وسوسه‌انگیز است که اسکوچیچ و دیگر تصمیم‌گیران در حوزه فنی تیم ملی را به سمت بازی با ۳ مهاجم نیز سوق دهد.

تصمیم اشتباهی هم نیست. باید جسارت و شجاعت به خرج داد. تیم ملی چیزی برای از کف دادن ندارد و حال اگر از ابتدای همه بازی‌ها از مثلث قایدی، طارمی و آزمون در خط آتش بهره بگیرد هیبتی ترسناک‌تر خواهد داشت و چه بسا در همان دقایق آغازین نبرد‌های سخت با بحرین و عراق حریف را حتی از خیال دستیابی به یک تساوی عقب براند.
فقدان عناصر خلاق و بازیساز در میان اسامی کنونی تیم ملی و برخوردار نبودن از هافبک‌های کلاسیکی همچون علی کریمی بهره‌مندی از بازیکنی همچون قایدی را الزام بیشتری می‌بخشد.

قایدی می‌تواند تک مهره تیم ملی در چهار نبرد آتی در نقطه خلاقیت و موقعیت‌سازی باشد. مهدی بار‌ها این ویژگی و مهارت را در استقلال به رخ‌مان کشیده است؛ با موقعیت‌هایی که می‌سازد و حرکات فریبنده‌ای که مدافعان را به خطا‌های متعدد وامی‌دارد.

 

او به واقع در استقلال «شماره ۱۰» بودن را معنا کرده است؛ معنایی که سال‌ها است بعد از علی دایی از یادمان رفته است. هیچ‌کس بعد از دایی در تیم ملی به واقع «۱۰» نبود. شاید قایدی با سیاقی دیگر وارث حقیقی‌اش باشد.